السلام علیک یا اباعبد الله ایها الامام جعفر بن محمد الصادق (ع)

دیشب در مراسم زیارت عاشورای جوانان محله مان که هر هفته یکبار در خانه یکی از ساکنان محله برگزار می گرددشرکت کردم . معمولا هرگاه در این مراسم شرکت کنم در پایان زیارت عاشورا چند دقیقه ای به مناسبت آن هفته صحبت می کنم . صحبت دیشب من به خاطر شهادت امام ششم شیعیان حضرت امام جعفر صادق (ع) درباره شخصیت و فضیلت آن حضرت بود و در آن کوتاه سخن به این مطلب اشاره کردم که امام جعفر صادق (ع) با این که نه امام اول و نه امام آخر شیعیان بود بلکه دُرست در وسط امامان قرار داشت و از میان دوازده امام معصوم (ع) ایشان امام ششم شیعیان است ولی با این حال شیعه امامی اثنی عشری را به وی نسبت داده می شود و به ما می گویند شیعه جعفری .

علت این انتساب چیست؟ چرا شیعیان علوی و یا شیعیان اثنی عشری و یا شیعیان مهدوی ، شیعیان جعفری خوانده می شوند؟

گرچه این بحث نیاز به تحلیل و تفصیل بیشتری دارد و از حوصله این مقال بیرون است ولی جهت گشودن اصل بحث و بیان اجمالی از آن ، گام نخست را برداشته و منتظر دیدگاه دانشمندان محترم اسلامی و سایر کاربران ارجمند می نشینیم تا از دیدگاه و نظرات آنان بهره مند گردیم.

پس از شهادت امیر مومنان امام علی بن ابی طالب(ع) در ماه رمضان سال 40 هجری قمری تا انتهای غیبت صغرای امام زمان (ع) دو طایفه غاصب و ستمگر بر جامعه اسلامی حکمرانی کردند.اول امویان ، از زمان معاویة بن ابی سفیان تا عصر مروان حمار ( سال 132 هجری قمری ) و دوم عباسیان از حکومت ابوالعباس سفاح تا حکومت مستعصم و حمله مغول هابر بغداد و پایان دادن به خلافت عباسی .در تمام این مدت ( جز در برخی از مواقع استثنایی ) به امامان شیعه و پیروان و شیعیان آن ها هیچ گونه میدانی داده نشد و فضایی برایشان گشوده نشد و بالعکس همیشه آنان را تحت فشار و اذیت و آزار نگه داشته و صحنه را بر آنان تیره و تار می کردند.

زیرا اگر مقدار اندکی به آنان فرصتی داده می شد و فضای سیاسی برایشان گشوده می شد ، منطق و حق گرایی و عدالت محوری آنان مردم را جلب و صحنه را بر ستم گران و دنیا طلبان تنگ می کرد.

تنها در برهه ای از تاریخ ائمه اطهار (ع) فضایی برای پیروان مکتب اهل بیت (ع) گشوده شد و آن زمان درگیری دو طایفه غاصب بنی امیه و بنی عباس بود.اولی برای حفظ حکومت و دومی برای به دست آوردن حکومت و نابود کردن خلافت امویان مبارزه می کردند که سرانجام دومی ها پیروز شده و امویان ستمگر و ستم پیشه را از صفحه روزگار محو و نابود کردند.

در این برهه امام جعفر صادق (ع) امامت شیعیان را بر عهده داشت و به خاطر شخصیت و فضیلت بی نظیری که در وی مجتمع بود از فرصت به دست آمده بهترین استفاده را برد و یک نهضت بزرگ علمی و فرهنگی را به ثمر رسانید.البته زیر ساخت های این نهضت بزرگ را پدرش حضرت امام محمد باقر (ع) فراهم کرده و امام صادق (ع) آن را به نتیجه رسانده بود.

دشمنان اهل بیت (ع) پس از سال ها خصومت و درگیری با رقبای جنایت کار خویش و به کشتاردادن صدها هزار تن از مردم بی اطلاع ، یک دفعه متوجه شدند که فرهنگ فکری و اعتقادی مردم تغییر کرده و اقبال آنان از اهل بیت (ع) زیادتر شده است.

در این مدت امام جعفر صادق (ع) با تلاش های بی دریغ و حساب شده خویش در بین مسلمانان فرهنگ سازی نموده و تعداد بی شماری را آنان از جهل و نادانی رهایی بخشید و هزاران تن از شاگردان و دست پروردگان خویش را راهی شهرها و دیار مسلمین نمود و سخن قال الباقر و قال الصادق در تمامی مناطق اسلامی به گوش می رسید.

گفته شد در آن زمان بیش از چهار هزار نفر از علما و فقها در کلاس درس امام جعفر صادق (ع) حضور یافته و از چشمه جوشان علم و معرفت وی استفاده می کردند.

امام صادق (ع) پایه گذار رشته های تخصصی علوم بود. عده ای را در فقه ، عده ای را در کلام و اعتقادات ، عده ای را در اخلاق و عرفان ، عده ای را در قضا ، عده ای را در نجوم و فلکیات و همین طور رشته های دیگر تربیت و به جامعه اسلامی تحویل داد.

هر کجا شاگردان آن حضرت حضور پیدا می کردند فضای علمی آن جا را تغییر داده و زمینه خود نمایی علمای درباری و روحانی های وابسته و منحرف را از بین می بردند.

فقها و علمای غیر شیعی با تمام اختلاف و چند دستگی که با هم داشتند به ناچار متحد شده و همگی در برابر شاگردان امام صادق (ع) جبهه گرفتند و از پشتیبانی های همه جانبه دربار و حکومت های وابسته برخوردار بودند ولی حنایشان دیگر رنگی نمی داد و تنها نام امام صادق (ع) و شاگردان و پیروان وی با استقبال عمومی توده ها برخوردار بودند.

از آن زمان حکومت غاصب بنی امیه تصمیم گرفت از پراکندگی و چندین دستگی فکری و فقهی مخالفان اهل بیت (ع) جلوگیری کرده و آنان را در حد امکان متحد و در برابر امام صادق (ع) به میدان بفرستد.بدین گونه دستور دادند که غیر شیعیان تنها باید از چهار مذهب فقهی پیروی کنند و تبعیت از غیر این چهار گروه پذیرفته نیست.بدین گونه چهار گروه اهل سنت ( حنفیه ، شافعیه ، حنبلیه و مالکیه ) رسمیت یافت و هنوز به حیاتشان ادامه می دهند.

با این حال تشعشع مکتب اهل بیت (ع) شرق و غرب عالم اسلام را گرفته و نام زیبای جعفر بن محمد الصادق (ع) سراسر عالم اسلام را فراگرفت و برای نخستین بار مسلمانان دنیا با فکر و فقه شیعه و رهبر آنان حضرت امام جعفر صادق (ع) آشنا شدند و هر شیعه ای را می دیدند می گفتند این شیعه جعفری است. 

بدین گونه شیعه علوی تغییر نام پیدا کرد و تا مدت ها به شیعیان می گفتند شیعه جعفری .

شیعیان جهان چه در گذشته و چه در عصر حاضر افتخار می کنند که پیرو چنین امام همامی هستند.

امام صادق (ع) در باره صفات و ویژگی های شیعیان فرمود: شیعتنا اهل الورع  والاجتهاد ، و اهل الوفاء و الامانة  ، و اهل الزهد و العباده ، اصحاب احدی و خمسین رکعة فی الیوم و اللیلة ، القایمون باللیل ، الصائمون بالنهار ، یزکون اموالهم ، و یحجون البیت ، و یجتنبون کل محرم .

شیعیان با چنین برجستگی و بالندگی در عصر امام صادق (ع) بروز و ظهور پیدا کردند و فضای فرهنگی و اعتقادی جامعه را در دستان با کفایت خود گرفتند.

ولی مع الاسف میدان داری شیعیان چندان دوام نیافت و استمرار آن با مشکل بزرگ مواجه گردید. زیرا منصور دوانقی ( دومین خلیفه عباسی ) پس از آن که پایه های حکومت استبدادی و شیطانی خویش را مستحکم نمود ، بار دیگر فضا را بر امام جعفر صادق (ع) و شیعیانش تیره و تار کرد و اذیت ها و آزارهای خویش را شدت بخشید و آن قدر در این راه زیاده روی کرد تا این که مرتکب جرم و جنایت عظیم گشت و دست خود را به خون امام جعفر صادق (ع) آغشته نمود. آن ظالم جنایت کار به حاکم خویش در مدینه دستور داد که امام صادق (ع) با زهر مسموم و به شهادت برساند.

به هر روی ، امام جعفر صادق (ع) در 25 شوال سال 148 هجری قمری در مدینه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع در کنار قبور سه امام معصوم دیگر به خاک سپرده شد.

وهابیان امروزی که پیروان سلفی ها و خوارج عصر گذشته اند همانند اسلاف پلید و ناپاکشان با اهل بیت (ع) و شیعیان آنان دشمنی و خصومت ورزیده و در قتل عام و کشتار بی گناهان به جرم پیروی از مکتب اهل بیت (ع) از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند و اخبار جنایت های ننگین آن ها هر روز از رسانه های گروهی جهان به گوش می رسد.این ناپاکان و پلیدان شیطان مسلک در یک اقدامی خصومت آمیز در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری تمامی قبور امامان و بزرگان بقیع و سراسر خاک حجاز را تخریب و بقعه های مشرفه را از بین بردند. قبر شریف امام جعفر صادق (ع) در قبرستان بقیع نیز از این هجوم وحشیانه در امان نماند.

هم اینک قبور چهارتن از امامان معصوم (ع) بدون هیچ گونه بنایی در قبرستان بقیع واقع شده و وهابیان خشن و بربر مزاج حتی اجازه یک سنگ نوشته را هم نمی دهند.اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد.

در پایان این روز مصیبت زا را به محضر حجت بن الحسن حضرت مهدی (ع) و تمامی علما و فقها و شیعیان و محبان اهل بیت (ع) تسلیت می گویم.